SPOILERY
Stało się, oglądam anime. I to adaptację serii gier, której zbytnio nie znam od scenarzysty o którym niby czytałem dobre opinie, ale też nie znam. Więc czemu to robię? Potrzebowałem krótkiego serialu do autobusu, a że Castlevania została mi zaproponowana przez Netflixa stwierdziłem, że czemu nie.
I mogłem wybrać lepiej. Pierwszy odcinek to bardzo długi prolog do właściwej opowieści. Tak to przynajmniej wygląda. Mocno pretekstowy, ekspozycyjny, skaczący w czasie i paradoksalnie bez protagonisty. Poznajemy młodą lekarkę odwiedzającą zamek Draculi, zaraz (po kilku latach) zostaje spalona na stosie przez kościół, Dracula poprzysięga zemstę i po kolejnym roku do niej dochodzi. Strasznie to pocięte, a przez to niepotrafiące zaciekawić. W finałowej scenie pojawia się główny bohater serialu. Bardzo dziwny pomysł, który mi się nie spodobał.
O ile animacja nie porywa, ruchy postaci są dość okrojone tak tła czy design niektórych miejsc potrafi zachwycić. Rozległe plany, monumentalne budowle czy klimatyczne lasy. Niewątpliwie największa zaleta produkcji.
Inne:
- za kilkuminutowy żart o seksie z owcami ocena idzie oczko w dół.
- znowu dostałem zakochanego wampira i bardzo stereotypowy wygląd Draculi, meh.
OCENA 2/6
To się nazywa zbieg okoliczności, po tygodniowej przerwie ponownie wylosowałem Lost Girl. Poprzednio mnie to ucieszyło i teraz też nie miałem nic przeciwko. Przyjemny procedural do którego można bez bólu wracaj. Chociaż wolałbym dłużej niewidzianą niespodziankę.
Fabularnie odcinek był bardzo naiwny. Słabe zawiązanie akcji i równie nieudolne prowadzenie sprawy tygodnia. Momentami zbyt poważnie w wykonaniu nieudolnych aktorów drugoplanowych zamiast iść mocniej w camp. Nawet zwrot fabularny nie był jakiś szokujący, ot ofiara okazała się mordercą. Mimo to dobrze się to oglądało. Dużo miejsca poświęcono relacjom między postaciami, Kenzi dalej komiczna, a nawet Dayson dostaje coraz więcej czasu dla siebie i pokazuje jakąś osobowość. Cenię też powiązanie proceduralnej sprawy z tym co dziej się u bohaterów, tu i tam pokomplikowane związki.
OCENA 4/6
Strasznie mi się podoba jak pokazywana jest psychoza Archiego. Wyniszczająca nadopiekuńczość nad ojcem, nieprzespane noce i desperackie decyzję które podejmuje by zapewnić bezpieczeństwo bliskim. To dopiero początek, a już wplątano w to broń i narkotyki. Przy tym to cały czas jest ten sam, trochę nieporadny Archie.
O ile historia Archiego jest bardzo prostolinijna i skupi się na jego postaci tak Jughead i Veronica wplątali się w skomplikowane intrygi gdzie osoby są tylko pozornie tym kim się wydają. Zaklinaczka Węży pomaga FP, ale w przyszłości oczekuje przysługi co młodego Jonesa wystawi na dylemat moralny. Czego jednak nie robi się dla rodziny. Pozornie to samo przyświeca Lodgom. Rodzina ponad wszystko. A naokoło kłamstewka większe lub mniejsze. Wykupienie Popsa i iście machiaweliczne zagrywki.
Symboliczne było zwieńczenie wątku pomocy Popsowi. Miało to być próbą przywrócenia duszy miastu. Próbą skazaną na porażkę. Bar się udaje uratować, jednak jak Riverdale po ostatnich zgonach nie jest i nigdy nie będzie taki sam. Węże, handel narkotykami i Hiriam jako cichy właściciel. To co dzieje się u Popsa w większej skali odnosi się do miasteczka. Czuć pewien fatalizm w tym wszystkim.
Intryga sezonu zaskakuje. Podwójne morderstwo z premiery było szokujące. To jednak wciąż była zagadka morderstwa jak w pierwszej serii. Drugi odcinek nieoczekiwanie podnosi stawkę. Kolejne dwie śmierci, tym razem nastolatków. Jak to się łączy? Czy morderca myli tropy? Czy może zapowiada się w tym sezonie slasher z śmiercią tygodnia w każdym odcinku? Dość niecodzienny pomysł.
OCENA 5/6
Mam mocno mieszane uczucia względem tego serialu. Nie jest on zły, ale kompletnie mija się z moimi oczekiwaniami dlatego ciężko mi go oceniać. W efekcie po każdym odcinku czuje niedosyt. Bliżej temu do Battlestar Galactica niż mojej wizji Star Treków. Niejednoznacznie moralne postaci, skomplikowane wątki opisujące relację ludzi z innymi rasami i próba zrozumienia obowiązku nad własnym komfortem psychicznym. Światowi bliżej do naszej codziennej rzeczywistości niż idyllicznej przyszłości. Szkoda bo chciałem zobaczyć tutaj ten promyk nadziej. Z drugiej strony można traktować to jako prequel, mroczna droga do lepszego świata. Ogląda się to dobrze, a konsekwentne rozwijanie postaci Michael może się podobać. Czekam aż coś zaskoczy i będę mógł się zachwycać całością bez zbędnego kręcenia nosem.
OCENA 4/6
Pierwszy odcinek od czasu pilota, który porwał mnie swoją historią. Czułem ducha przygody i namiastkę Stargate. Grupka współpracujących bohaterów, wyraźnie postawiony problem do rozwiązania i nieubłaganie upływający czas. Wyraźne zaznaczone ramy opowieści wypełnione całkiem przemyślanie rozpisaną historią.
Na staroszkolnym klimacie się nie skończyło. Star Trek: Discovery to na wskroś współczesny serial. Stawia na rozwój bohaterów i ich bogatą osobowość. Michael dowiaduje się nowych rzeczy ze swojej przeszłości co wpływa na jej osobowość. Natomiast Lorca jest konsekwentnie przedstawiony jako szary moralnie kapitan, którego wybory można kwestionować, ale też i rozumieć.
Inne:
- jogging korytarzami Discovery i zaciskanie więzi między bohaterami, brakowało mi scen tego rodzaju.
- trip Michael w swojej podświadomości chyba miał przypominać wizualne zabawy Bryana Fullera, ale nie wszystko do końca wyszło.
OCENA 4.5/6
Dalej nie zaskoczyło i ogląda się to z obojętnością. Niby odcinek jest gęsty od akcji i powinien intrygować tajemnicą z wizjami Lydii. To jednak nie działa bo brak w tym wszystkim bohaterów. Zero rozwoju czy budowania między nimi relacji nie licząc kilku krótkich scenek. Chyba najlepiej pod tym względem wypadła relacja Melissy z Argentem. Sprawnie napisane dialogi i niedopowiedzenia.
Główna intryga jest "taka se". To rozczarowuje ze względu na ostatni sezon. Doceniam jednak co ekipa odpowiedzialna ze serial chcę zrobić. Buduje nawiązania do obecnego świata, problemów rasizmu i prześladowań mniejszości w świecie ogarniętym nieuzasadnionym strachem. Tylko scenariusz jest zbyt pretekstowy by to wszystko zadziałało. Końcowy twist z wilkołakiem przed mieszkańcami Beacon Hills jest głupi i trudno uwierzyć by po tyle latach popełniono taki szkolny błąd, nawet na drodze naciąganej manipulacji.
OCENA 3/6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz